Olgi Tokarczuk zapewne nie trzeba nikomu przedstawiać. Zwłaszcza po ostatnim wydarzeniu literackim, czyli otrzymaniu przez polską autorkę Pokojowej Nagrody Nobla. I właśnie na ostatnim spotkaniu DKK omawiana była książka noblistki Opowiadania bizarne. Jak wskazuje sam tytuł spoiwem książki i tematem jest dziwność.

Zbiór składa się z 10 opowiadań, a każde z nich dzieje się w zupełnie innej przestrzeni i czasie. Czytelnik napotka w trakcie lektury dwór Jana Kazimierza w czasie wojny, współczesność i wyimaginowaną przyszłość. Tokarczuk  nie boi się sięgać po elementy fantastyczne i sprawnie buduje zupełnie nowe światy. Światy, w których można jednak dostrzec wiele elementów bliskich naszej rzeczywistości np. sztuczna inteligencja czy manipulacja genami.  

Opowieści te nie pozwalają czytelnikowi wobec nich obojętnym. Wymuszają zastanowienia się  nad obecnym i przyszłym światem i kierunkiem w jakim on zmierza. Na pewno  brak w nim uczuć, radości a sedno życia zmierza do wykonywania  poleconych czynności.    

Sama autorka w jednym z wywiadów mówi, że ich wspólnym mianownikiem jest penetrowanie obrzeży naszego doświadczenia i mierzenie się z nowymi tematami, które pojawiają się w polu naszych zainteresowań, lęków, niepokojów. Kwestia klonowania, ciała, samotności człowieka, niemożności pojęcia świata, ról społecznych i naszej pozycji w tych rolach. Na ile jesteśmy konstruowani przez zewnętrzne oczekiwania, a na ile sami mamy jakąś siłę sprawczą?

Lektura nie jest łatwa ale warto sięgnąć i poznać pióro naszej noblistki.